جداسازی لیستریامونوسیتوژن و تعیین تیتر آنتی بادی آن در زنان مبتلا به سقط جنین

چکیده زمینه : لیستریامونوسیتوژنز یکی از عوامل عمده مننژیت, سپتی سمی, سقط های خود به خودی, مرده زایی و مرگ و میر نوزادان محسوب می شود. هدف : این مطالعه به منظور ارزیابی سرولوژیک و باکتریولوژیک لیستریامونوسیتوژنز در زنان مبتلا به سقط جنین انجام شد. مواد و روش ها : 120 نمونه جفت یا بقایای کورتاژ زنان مبتلا به سقط که در سال 1378 به بیمارستان امام خمینی و رازی اهواز مراجعه کرده بودند به روش مقطعی مورد مطالعه قرار گرفتند. سن موارد آزمایش بین 14 تا 45 سال بود. نمونه های جفت, بعد از خرد و هموژنیزه شدن, روی محیط های بلادآگار و پالکام آگار کشت و به مدت 48 تا 72 ساعت در گرمخانه 37 درجه سانتی گراد نگه داری شدند. همچنین نمونه ها روی محیط trypticase soy broth کشت و 6 ماه در سرما نگه داری و هر ماه یک بار روی محیط های پالکام آگار و بلادآگار کشت داده شدند. کلنی های مشکوک به لیستریامونوسیتوژنز به وسیله آزمایش های بیوشیمیایی تأیید شدند. آزمایش های سرولوژی با روش ایمنوفلوروسانس غیر مستقیم بر روی 120 مورد آزمایش و 60 نمونه شاهد با زایمان طبیعی انجام شد. یافته ها : نتایج باکتریولوژیک میزان جداسازی باکتری را از موارد آزمایش %5/2 نشان دادکه با نتایج سرولوژیک ارتباط معنی داری داشت(05/0p<). نتایج بررسی سرولوژیک نشان داد که 25 نفر از گروه آزمایش و 6 نفر از گروه شاهد دارای تیتر آنتی بادی مثبت بر علیه این باکتری بودند. از 25 نفر تیتر مثبت گروه آزمایش، 12 نفر و از 6 بیمار تیتر مثبت در گروه شاهد2 نفر دارای تیتر بودند، به طوری که در گروه آزمایش رقت سرمی و به ترتیب %8/20 و%10ودرگروه شاهد%6/6و %33/3 مشاهده شد(2/3=or). همچنین اختلاف معنی داری در تیتر آنتی بادی و در دو گروه آزمایش و شاهد به دست آمد (02/0p<). کلیه موارد کشت مثبت لیستریامونوسیتوژنز، دارای تیتر آنتی بادی بر علیه این میکروارگانیسم نیز بودند. نتیجه گیری : لیستریامونوسیتوژنز می تواند یکی از عوامل سقط باشد و برای جداسازی آن روش نگه داری در سرما پیشنهاد می شود.